On 24 May, Itel.am, a project of Mediamax Media Company, published an interview with Polixis CEO Gagik Sargsyan. Mr. Sargsyan covered the work of the company and the history of its creation. He addressed the scope of activities of the company’s Yerevan branch, as well as the challenges and opportunities of doing business in Armenia.

Click here to follow the article. Below is the full interview in Armenian: 

Polixis-ի հիմնադիր․ ՏՏ ոլորտի «քաղցը» անհրաժեշտ է լրացնել արտերկրից մասնագետներ բերելով

Շվեյցարական Ժնեւում տեղակայված Polixis ընկերությունը, որն արտերկրի խոշոր բանկերին տրամադրում է մեքենայական ուսուցման տեխնոլոգիայով լուծումներ, մեկուկես տարի առաջ գրասենյակ բացեց Հայաստանում։ Ընկերության երեւանյան թիմում 35 մարդ է աշխատում:

Itel.am-ը զրուցել է Polixis-ի հիմնադիր եւ գործադիր տնօրեն Գագիկ Սարգսյանի հետ։

 

-Ներկայացրեք ընկերության գործունեությունը եւ ստեղծման պատմությունը։

-Ընկերությունը հիմնադրել եմ 2012թ. Ժնեւում: Հայաստան եկանք մեկուկես տարի առաջ ու այստեղ ստեղծեցինք մեր դուստր ընկերությունը:

Գործունեության առաջին հինգ տարիների ընթացքում Շվեյցարիայում իրականացնում էինք բանկային ոլորտում ռիսկերի կառավարման խորհրդատվություն՝ մեծածախ առեւտրով զբաղվող շվեյցարական եւ եվրոպական բանկերի համար:

2016թ. գաղափար առաջացավ, որ կարելի է օգտագործել մեծ տվյալներ եւ դրանց մշակման գործընթացում սրհեստական բանականության լուծումներ՝ այդպիսով ավտոմատացնելով մարդու աշխատանքի որոշակի հատվածներ: Գաղափարը զարգացավ, եւ ինքներս էլ չնկատեցինք, թե ինչպես խորհրդատվական փոքր թիմից վերածվեցինք միջին չափի ծրագրավորման ընկերության:

Polixis-ի հիմնական հաճախորդները միջազգային բանկեր են, որոնք հաճախորդների հսկայական բազաներ ունեն: Կարող եմ ասել, որ հաճախորդներ ունենք աշխարհի 10 խոշորագույն բանկերի մեջ:

Հիմա նաեւ նոր պրոդուկտի մշակման վերջին փուլում ենք։ Պատրաստ լինելուն պես, այդ լուծումը մեզ հաճախորդների շատ մեծ բազայի հետ աշխատելու հնարավորություն կտա՝ արդեն ոչ բանկային ոլորտում: Հնարավոր է տարեվերջին որպես հաճախորդ սկսենք դիտարկել ավելի փոքր բանկերին:

Մեր յուրահատկությունը միջազգային շուկայում այն է, որ փորձում ենք տվյալների տեսանկյունից անկախ դառնալ: Սա ունի ռազմավարական նշանակություն ոչ միայն մեր, այլեւ շուկայի համար: Այս շուկայում ամբողջ աշխարհում կա 4 մեծ խաղացող, որոնք միլիարդավոր դոլարներ արժողությամբ ընկերություններ են: Նրանք ունեն եւ տվյալներ, եւ տվյալների հիման վրա ստեղծված ծրագրեր:

Մենք այնքան էլ ֆինթեք ընկերություն չենք, ավելի շուտ ռեգթեք ենք (Regulatory technology), որտեղ տվյալները մատակարարում են այդ 4 մեծ խաղացողները։ Երբ տարեվերջին ավարտենք մեր նախագծի աշխատանքները, ենթադրում եմ, որ կդառնանք 5-րդ գլոբալ խաղացողը:

 

- Ինչո՞վ է զբաղվում ընկերության երեւանյան թիմը։

- Մեր թիմը զբաղվում է տվյալների մշակմամբ եւ ծրագրավորմամբ։

Մենք ներդրումներ չենք վերցնում, միայն օրգանիկ ենք զարգանում: Վաճառում ենք մեր պրոդուկտները, եւ երբ ավելի մեծ թվով վաճառքներ ենք իրականացնում, ապա նաեւ թիմն ենք ընդլայնում: Մենք մեծ թվով մասնագետների կարիք ունենք, գուցե մոտ 200 մասնագետ է մեզ հարկավոր, բայց այդ պահանջը աստիճանաբար ենք լրացնում:

Միշտ վճարովի ինտերնփիշ ենք իրականացնում գրասենյակում: Փորձում ենք վերցնել լավ ուսանողների, մի քանի ամիս վերապատրաստել, վճարել, եւ վերջում այն երիտասարդներին, որոնք արդարացնում են հույսերը, առաջարկում ենք հիմնական աշխատանք:

Մեր յուրահատկությունն այն է, որ մեզ պետք են ոչ միայն տեխնոլոգներ եւ մաթեմատիկոսներ, այլեւ սոցիալական գիտությունների մասնագետներ: Օրինակ, մեր թիմում կա մի քանի արեւելագետ: Նրանք արաբական շուկաներում վերլուծում եւ հասկանում են տվյալներ:

Հաճելի է տեսնել, որ Հայաստանում այդքան շատ են արհեստական բանականության մասնագետները: ԱԲ մասնագետներից մեծ թվով որակյալ ինքնակենսագրություններ ենք ստանում, ինչը շատ ուրախալի է, եւ երբեմն ափսոսում ենք, որ բոլորին չենք կարող միաժամանակ վերցնել աշխատանքի: Այս աշխուժությունն ինձ մեծ վստահություն է ներշնչում, որ հենց արհեստական բանականության ճյուղը կարելի է Հայաստանում զարգացնել:

 

- Որպես արտերկրի ընկերություն, որն արդեն մեկուկես տարի գործունեություն է ծավալում Հայաստանում, ի՞նչ խնդիրների եք բախվել։

- Վերջին շրջանում Երեւանի գրասենյակում աշխատանքի ենք ընդունել 4 օտարերկրացու: Զարմանքով հայտնաբերեցի, որ Հայաստանում աշխատանքային իրավունքների բարդ գործընթաց պետք է անցնենք՝ նրանց Հայաստան բերելու համար: Պետք է ապացուցես, որ Հայաստանում մասնագետ չես գտել, դրա համար ես արտերկրից մարդ հրավիրել: Բավական ձգձգված գործընթաց է, որն, իհարկե, հնարավոր էր շատ արագ կարգավորել:

Երեւանում շատ քիչ պրոֆեսիոնալ բիզնես կենտրոններ կան: Դրանք կամ շատ շքեղ են ու թանկ, կամ շատ վատ պայմաններ ունեն եւ ՏՏ ոլորտի գործունեությանը հարմարեցված չեն:

Նաեւ, ցավոք, ընկերությունների համար ինտերնետի արագությունը Հայաստանում դանդաղ է եւ թանկ:

Այլ խնդիրներ էլ կան, բայց եթե դրանք անլուծելի լինեին, ես էլ չէի վերադառնա ու այստեղ ընկերություն չէի հիմնի:

- Ի՞նչ առավելություններ ունի այն ՏՏ ընկերությունը, որը Հայաստանում է գործում։

- Առավելությունները շատ են: Օրինակ, հարկային դաշտը: Կարծում եմ, երբ հասարակությունը բողոքում է հարկային համակարգից, պատճառն այն է, որ ուղղակի հարկ վճարելու մշակույթ չկա, խոսքը վերաբերվում է թե գործատուին, թե հաճախորդին:

Ընկերությունների հարկային բեռն այլ երկրների հետ համեմատած շատ ավելի քիչ է:

Շատ ծառայություններ ավելի էժան են եւ որակյալ:

Երեւանն անվտանգ քաղաք է, քաղաքի կենտրոնում շատ լավ ենթակառուցվածքներ կան, որոնք եվրոպական որոշ քաղաքների չեն զիջում:

- Դժվա՞ր է Հայաստանում մասնագետ գտնել։

Հայաստանում որակյալ աշխատուժն է քիչ, այլ ոչ թե աշխատանք չկա: Լավ մասնագետներն արդեն տեղավորված են եւ աշխատում են: Շատ ինքնակենսագրականներ ենք ստանում, բայց լավ մասնագետ գտնելը բարդ է:

Մենք փոքր երկիր ենք, եւ եթե անգամ խնդրենք բոլորին ծրագրավորող դառնալ, դա նորից բավարար չէ գլոբալ ՏՏ կենտրոն դառնալու համար: Շվեյցարիայում, օրինակ, բանկային համակարգում աշխատակազմի կեսից ավելին ոչ շվեյցարացի է, մասնագետներին դրսից են բերում: Հայաստանը ուզում է խոշոր ՏՏ կենտրոն դառնալ, բայց այսօր արդեն հասել ենք այն սահմանագծին, երբ աշխատող չկա: Այս հարցի միակ լուծումը, որ տեսնում եմ, մասնագետներին արտերկրից բերելն է:

Խնդիրն այն է, որ մարդիկ մի փոքր բարձր աշխատավարձով առաջարկի համար աշխատատեղ են փոխում: Սա ոլորտի համար խնդիր է, քանի որ ընկերությունները չեն հասցնում մարդկանցից արժեք ստանալ, նույն էլ աշխատողը: Կարճաժամկետ հեռանկարում աշխատողի համար գուցե լավ է, բայց երկարաժամկետ հեռանկարում միայն վնաս է հասցնում: Հիմա այն արագությամբ, ինչ հայաստանյան ՏՏ ոլորտում աշխատավարձերն են աճում, գիտելիքները չեն աճում:

Պարզապես մի պահ շատ արագ եւ մեծ չափի ներդրում եկավ Հայաստան: Քանի որ շուկան շատ փոքր է, սկսվեց աշխատուժի ճգնաժամ: Սրա միակ լուծումը, կրկնում եմ, այստեղ ոչ հայ մասնագետներ բերելն է: Իմ ընկեր ՏՏ ընկերությունների ղեկավարների հետ միշտ բանավիճում ենք, նրանց մի մասը չի հավատում, որ կարելի է Հայաստան բերել տարբեր ՏՏ մասնագետների: Ես ոչ միայն հավատում եմ, այլեւ իմ օրինակով փորձում եմ ցույց տալ, որ դա հնարավոր է։

Գագիկ Սարգսյանի հետ զրուցել է Նարինե Դանեղյանը